Programowanie strukturalne
- Wykład 9

Napisy
(łańcuchy znaków)

Wyświetlanie napisów cd.

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

int main()
{
    char buffer[20];
    int a=5;
    int b=7;
    sprintf(buffer,"%5d+%5d=%5d",a,b,a+b);
    printf("%s",buffer);
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

int main()
{
    char buffer[20];
    int a=5;
    int b=7;
    snprintf(buffer,20*sizeof(char),"%5d+%5d=%5d",a,b,a+b);
    printf("%s",buffer);
    return 0;
}

Formaty

https://gist.github.com/pjastr/100599c74e34cd814f671daccd0668b0

https://gist.github.com/pjastr/37e259e243a7b9d26e9c45d528c84c02

https://gist.github.com/pjastr/8c059084a44781c9407ee6ab0a3c5ef3

https://gist.github.com/pjastr/1285dbb398d7cfed9d372b7ed292d599

https://gist.github.com/pjastr/f59613feebb3900634cbe41658ae2be7

Uwagi do pierwszego listingu (1)

%a i %A: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej w zapisie szesnastkowym (szesnastkowe współczynniki, p-stwo p). %a używa małych liter (‘a’-‘f’), a %A dużych liter (‘A’-‘F’).
%c: Wypisanie pojedynczego znaku. Wartość przekazana jako argument jest interpretowana jako liczba całkowita, ale jest wyświetlana jako znak wg kodu ASCII.
%d: Wypisanie liczby całkowitej zapisanej jako dziesiętna.
%e i %E: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej w notacji naukowej. %e używa małej litery ‘e’, a %E używa dużej litery ‘E’.

Uwagi do pierwszego listingu (2)

%f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej w postaci dziesiętnej.
%g i %G: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej w skróconej notacji naukowej lub dziesiętnej, w zależności od wartości. %g używa małej litery ‘e’ dla notacji naukowej, a %G używa dużej litery ‘E’.
%i: Wypisanie liczby całkowitej zapisanej jako dziesiętna (to samo co %d).
%o: Wypisanie liczby całkowitej zapisanej jako ósemkowa.

Uwagi do pierwszego listingu (3)

%p: Wypisanie adresu wskaźnika.
%s: Wypisanie ciągu znaków.
%u: Wypisanie liczby całkowitej bez znaku zapisanej jako dziesiętna.
%x i %X: Wypisanie liczby całkowitej zapisanej jako szesnastkowa. %x używa małych liter (‘a’-‘f’), a %X dużych liter (‘A’-‘F’).

Uwagi do drugiego listingu (1)

%d: Wypisanie liczby całkowitej w postaci dziesiętnej.
% d: Wypisanie liczby całkowitej z dodatkową spacją przed liczbą dodatnią, aby zachować wyrównanie z liczbami ujemnymi.
%2d: Wypisanie liczby całkowitej z minimalną szerokością pola równą 2. Jeśli liczba ma mniej niż 2 cyfry, zostanie wypełniona spacjami.
%7d: Wypisanie liczby całkowitej z minimalną szerokością pola równą 7. Jeśli liczba ma mniej niż 7 cyfr, zostanie wypełniona spacjami.

Uwagi do drugiego listingu (2)

%7.2d: Wypisanie liczby całkowitej z minimalną szerokością pola równą 7 oraz minimalną liczbą cyfr wynoszącą 2. Jeśli liczba ma mniej niż 7 cyfr, zostanie wypełniona spacjami, a jeśli ma mniej niż 2 cyfry, zostanie wypełniona zerami.
%07d: Wypisanie liczby całkowitej z minimalną szerokością pola równą 7. Jeśli liczba ma mniej niż 7 cyfr, zostanie wypełniona zerami.
%07.2d: Wypisanie liczby całkowitej z minimalną szerokością pola równą 7 oraz minimalną liczbą cyfr wynoszącą 2. Jeśli liczba ma mniej niż 7 cyfr, zostanie wypełniona zerami.
%-8d: Wypisanie liczby całkowitej z minimalną szerokością pola równą 8, wyrównane do lewej. Jeśli liczba ma mniej niż 8 cyfr, zostanie wypełniona spacjami.

Uwagi do trzeciego listingu (1)

%f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej w postaci dziesiętnej.
%lf: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej typu double w postaci dziesiętnej. W rzeczywistości, %f i %lf działają tak samo w przypadku funkcji printf, ponieważ argumenty typu float są promowane do double przy przekazywaniu do funkcji o zmiennej liczbie argumentów, takich jak printf.
%5.2f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z minimalną szerokością pola równą 5 oraz 2 miejscami po przecinku.

Uwagi do trzeciego listingu (2)

%3.1f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z minimalną szerokością pola równą 3 oraz 1 miejscem po przecinku.
%10.3f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z minimalną szerokością pola równą 10 oraz 3 miejscami po przecinku.
%+10.3f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z minimalną szerokością pola równą 10, 3 miejscami po przecinku oraz zawsze z wyświetlanym znakiem liczby (+ lub -).

Uwagi do trzeciego listingu (3)

%010.2f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z minimalną szerokością pola równą 10, 2 miejscami po przecinku, wypełniona zerami.
%010.1e i %010.1E: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej w notacji naukowej z minimalną szerokością pola równą 10, 1 miejscem po przecinku, wypełniona zerami. %010.1e używa małej litery ‘e’, a %010.1E używa dużej litery ‘E’.

Uwagi do czwartego listingu (1)

%x: Wypisanie liczby całkowitej w postaci szesnastkowej, używając małych liter (‘a’-‘f’).
%X: Wypisanie liczby całkowitej w postaci szesnastkowej, używając dużych liter (‘A’-‘F’).
%#x: Wypisanie liczby całkowitej w postaci szesnastkowej z prefiksem 0x, używając małych liter (‘a’-‘f’).

Uwagi do czwartego listingu (2)

%.0f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z zaokrągleniem do liczby całkowitej (0 miejsc po przecinku).
%#.0f: Wypisanie liczby zmiennoprzecinkowej z zaokrągleniem do liczby całkowitej oraz z wymuszonym wyświetleniem separatora dziesiętnego (kropki) mimo braku miejsc po przecinku.

Uwagi do piątego listingu (1)

%s: Wypisanie łańcucha znaków.
%20s: Wypisanie łańcucha znaków z minimalną szerokością pola równą 20. Jeśli łańcuch ma mniej niż 20 znaków, zostanie wypełniony spacjami z lewej strony.
%-20s: Wypisanie łańcucha znaków z minimalną szerokością pola równą 20, wyrównane do lewej. Jeśli łańcuch ma mniej niż 20 znaków, zostanie wypełniony spacjami z prawej strony.

Uwagi do piątego listingu (2)

%20.5s: Wypisanie łańcucha znaków z minimalną szerokością pola równą 20 oraz maksymalną długością łańcucha równą 5. Jeśli łańcuch ma mniej niż 20 znaków, zostanie wypełniony spacjami z lewej strony; jeśli ma więcej niż 5 znaków, zostanie obcięty do 5 znaków.
%-20.5s: Wypisanie łańcucha znaków z minimalną szerokością pola równą 20, wyrównane do lewej oraz maksymalną długością łańcucha równą 5. Jeśli łańcuch ma mniej niż 20 znaków, zostanie wypełniony spacjami z prawej strony; jeśli ma więcej niż 5 znaków, zostanie obcięty do 5 znaków.

Typ `wchar_t`

https://en.wikibooks.org/wiki/C_Programming/wchar.h

https://en.cppreference.com/w/c/language/string_literal

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <wchar.h>

int main()
{
    wchar_t buffer[20];
    fgetws(buffer,20,stdin);
    fputws(buffer,stdout);
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <wchar.h>

int main()
{
    wchar_t buffer[20];
    wscanf(L"%s",buffer); 
    wprintf(L"%s",buffer); 
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <wchar.h>
#include <locale.h>

int main()
{
    setlocale(LC_ALL,"");
    wchar_t buffer[20];
    fgetws(buffer,20,stdin);
    fputws(buffer,stdout);
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <wchar.h>
#include <locale.h>

int main()
{
    setlocale(LC_ALL, "pl_PL.UTF-8");
    wchar_t buffer[20];
    fgetws(buffer,20,stdin);
    fputws(buffer,stdout);
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <wchar.h>

int main()
{
    wchar_t buffer[20];
    int a=3;
    int b=4;
    swprintf(buffer,20*sizeof(wchar_t),L"%d+%d=%d",a,b,a+b);
    wprintf(L"%s",buffer); // na linuxie %ls
    return 0;
}

Napisy a funkcje

int dlugosc(char*napis)
{
    int temp=0;
    while(*(napis++))
    {
        temp++;
    }
    return temp;
}

int dlugosc2(char napis[])
{
    int temp=0;
    for(int i=0;napis[i]!='\0';i++)
    {
        temp++;
    }
    return temp;
}

czy to możliwe?

void foo(const char*napis)
{
    *napis='a';
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

char* foo()
{
    return "abc";
}

int main()
{
    printf("%s\n",foo());
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

char* foo()
{
    char * temp=(char*)malloc(sizeof(char)*10);
    temp[0]='w';
    temp[1]='$';
    temp[2]='a';
    temp[3]='\0';
    return temp;
}

int main()
{
    printf("%s\n",foo());
    return 0;
}

Tak nie robimy (!)

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

char* foo()
{
    char temp[10];
    temp[0]='w';
    temp[1]='$';
    temp[2]='a';
    temp[3]='\0';
    return temp;
}

int main()
{
    printf("%s\n",foo());
    return 0;
}

Podsumowanie

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

int main()
{
    char tekst1[10]="abcde";
    printf("%Iu\n",sizeof(tekst1));
    printf("%p\n",tekst1);
    printf("%p\n",&tekst1);
    //tekst1="eee";
    //tekst1++;
    tekst1[2]='R';
    printf("%s\n",tekst1);
    return 0;
}

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>

int main()
{
    char *tekst2="abcde";
    printf("%Iu\n",sizeof(tekst2));
    printf("%p\n",tekst2);
    printf("%p\n",&tekst2);
    tekst2="WERT";
    printf("%s\n",tekst2);
    tekst2++;
    //tekst2[2]='R';
    printf("%s\n",tekst2);
    return 0;
}

Funckje znakowe i łańuchowe

https://en.cppreference.com/w/c/string/byte

https://en.cppreference.com/w/c/string/wide

Funkcje znakowe

isalnum - sprawdza, czy znak jest alfanumeryczny (cyfra lub litera).
isalpha - sprawdza, czy znak jest literą (alfabetycznym).
islower - sprawdza, czy znak jest małą literą.
isupper - sprawdza, czy znak jest dużą literą.
isdigit - sprawdza, czy znak jest cyfrą.

isxdigit - sprawdza, czy znak jest cyfrą szesnastkową.
iscntrl - sprawdza, czy znak jest znakiem sterującym.
isgraph - sprawdza, czy znak jest znakiem graficznym (znak drukowany, ale nie jest spacją).
isspace - sprawdza, czy znak jest znakiem białym (białe znaki to: spacja, tabulacja, nowa linia, powrót karetki, itp.).
isblank (C99) - sprawdza, czy znak jest pustym znakiem (spacja lub tabulacja).

isprint - sprawdza, czy znak jest znakiem drukowanym (włączając spację).
ispunct - sprawdza, czy znak jest znakiem interpunkcyjnym.
tolower - konwertuje znak na małą literę, jeśli jest to możliwe.
toupper - konwertuje znak na dużą literę, jeśli jest to możliwe.

Bibliografia

Stephen Prata, Jezyk C. Szkoła programowania. Wydanie VI, Wyd. Helion, 2016.
https://cybersecurity.umcs.lublin.pl/wp-content/uploads/kmazur/PP2017/, dostęp online 10.04.2020.
Richard Reese, Wskaźniki w języku C, Wydawnictwo Helion 2014.

Programowanie strukturalne - Wykład 9

Napisy (łańcuchy znaków)

Wyświetlanie napisów cd.

Formaty

Uwagi do pierwszego listingu (1)

Uwagi do pierwszego listingu (2)

Uwagi do pierwszego listingu (3)

Uwagi do drugiego listingu (1)

Uwagi do drugiego listingu (2)

Uwagi do trzeciego listingu (1)

Uwagi do trzeciego listingu (2)

Uwagi do trzeciego listingu (3)

Uwagi do czwartego listingu (1)

Uwagi do czwartego listingu (2)

Uwagi do piątego listingu (1)

Uwagi do piątego listingu (2)

Typ wchar_t

Napisy a funkcje

Podsumowanie

Funckje znakowe i łańuchowe

Funkcje znakowe

Bibliografia

Programowanie strukturalne
- Wykład 9

Napisy
(łańcuchy znaków)

Typ `wchar_t`